Βρέθηκε σπάνιο νόμισμα 2.500 ετών στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας

Δεν ζυγίζει σχεδόν τίποτα, δεν φτάνει σε διάμετρο το ένα εκατοστό κι, όμως, είναι πολύτιμο. Ένα νόμισμα, βάρους μόλις 7 γραμμαρίων και διαμέτρου 6,05-7,05 χιλιοστών, αποτελεί το σπουδαίο εύρημα της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών από τις ανασκαφές της στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας.

Έχει κατασκευαστεί από ήλεκτρο και στη μία όψη φέρει κεφαλή ταύρου.

Ο Τζον Μακ Καμπ στην έκθεσή του ξετυλίγει όλα τα ιστορικά στοιχεία της εποχής κατά την οποία κόβονταν τέτοια νομίσματα. Το συγκεκριμένο είναι κατά πάσα πιθανότητα του 6ου αιώνα π.Χ. και μπορεί να είναι το αρχαιότερο που έχουμε, όπως σημειώνει ο επικεφαλής των ερευνών.

Είναι σίγουρα εξαιρετικά σπάνιο. Τα πρώιμα νομίσματα από ήλεκτρο φέρουν συνήθως τη γλαύκα της Αθηνάς, προστάτιδας της Αθήνας. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Θησέας έκοψε νομίσματα με ταύρο και το κεφάλι ενός ταύρου, επίσης, εμφανίζεται σε μια σειρά από ασημένια νομίσματα που κόπηκαν στην Αθήνα τον 6ο αιώνα π.Χ., με χρήση ποικιλίας συμβόλων πριν η γλαύκα καθιερωθεί.

Το ήλεκτρο ήταν ιδιαίτερα συχνό στα πρώτα νομίσματα της Λυδίας, καθώς και τις γειτονικές ελληνικές πόλεις κατά μήκος της μικρασιατικής ακτής. Η Αθήνα είναι η μόνη ηπειρωτική πόλη που το χρησιμοποίησε. Η αξία του δεν είναι βέβαιη, επειδή ο λόγος χρυσός/ασήμι προς ήλεκτρο άλλαζε μέσα στον χρόνο και διέφερε από πόλη σε πόλη. Ίσως ήταν δίδραχμο, που αντιπροσώπευε δύο ημερομίσθια.

Κατά πάσα πιθανότητα το νόμισμα κόπηκε επί του τυράννου Πεισίστρατου και χρονολογείται μεταξύ 546-518 π.Χ. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του από την Αθήνα πριν από το 546 π.Χ., ο Πεισίστρατος είχε πρόσβαση σε χρυσό και ασήμι από τη Θράκη και προσέλαβε μισθοφόρους για να βοηθήσουν στην επιστροφή του. Πέρασε και από την Ερέτρια, η οποία χρησιμοποιούσε τον ταύρο στα νομίσματά της. Το νόμισμά μας, λοιπόν, μπορεί να κόπηκε στη Θράκη και να χρησιμοποιήθηκε για την επιστροφή του τυράννου από την Ερέτρια στην Αθήνα.

Η Σχολή είχε και άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα κατά την τελευταία ανασκαφική περίοδο. Στην οδό Παναθηναίων εντόπισε ίχνη από οπές όπου στήνονταν πάσσαλοι για περισχοίνιση χώρου 12 επί 15 μ. Ίσως πρόκειται για βάσεις κερκίδων για τους θεατές κατά τις γιορτές. Σε μερικούς από τους πασσάλους, μάλιστα, ίσως στερεώνονταν και ικρία, που πιθανώς συγκρατούσαν υφασμάτινες κατασκευές για σκίαση.

ΠΟΙΚΙΛΗ ΣΤΟΑ

Για πρώτη φορά η σκαπάνη της Σχολής «χτύπησε» στον ανατολικό τοίχο της Ποικίλης Στοάς. Τουλάχιστον έξι ορθοστάτες σώζονται κατά χώραν. Σε γενικές γραμμές το κτίριο θυμίζει τον Θησαυρό των Κνιδίων, στους Δελφούς, που ήταν σύγχρονό του. Έτσι μπορούμε να υπολογίσουμε τις διαστάσεις της στοάς: 48 μ. μήκος και 10 πλάτος στο εσωτερικό 51 επί 12,5 στο εξωτερικό, με 23 δωρικούς κίονες εξωτερικά και 11 ιωνικούς εσωτερικά. Η σχολή θα απαλλοτριώσει υπέρ του ελληνικού Δημοσίου το σύγχρονο κτίριο κάτω από το οποίο συνεχίζεται η Ποικίλη Στοά.

ΤΑΒΕΡΝΑ

Ένα πηγάδι και τα ευρήματά του συσχετίζονται με την εισβολή των Βησιγότθων και του Αλάριχου, το 396 μ.Χ. Το φρέαρ είχε διάμετρο 73 εκ. και βάθος 12 μ. Η αφθονία σε κανάτες, κούπες και αμφορείς όπως και σε νομίσματα δείχνει ότι κατά την περίοδο εκείνη (άφιξη των Βησιγότθων) το κτίριο που βρίσκεται από επάνω και είχε δημόσια χρήση πιθανώς ήταν ταβέρνα.

Πηγή