Το χρονικό άλμα του τελευταίου λεπτού, που αντί 60 δευτερόλεπτα διαρκεί 61,
παίζει κατά καιρούς διορθωτικό ρόλο στον επίσημο χρόνο, για την
αποκατάσταση της χρονικής τάξης που διασαλεύεται εξαιτίας της
ακανόνιστης κίνησης της Γης γύρω από τον άξονά της.
Θεωρητικά, ο πλανήτης μας χρειάζεται 86.400 δευτερόλεπτα για να πραγματοποιήσει μία πλήρη περιστροφή 360 μοιρών, μέσα σε ένα 24ωρο. Ταυτόχρονα όμως, η Γη δέχεται συνεχείς βαρυτικές επιδράσεις από τον Ήλιο,
τη Σελήνη και τους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, με
αποτέλεσμα η ταχύτητα περιστροφής της να μην μένει σταθερή, αλλά να
επιβραδύνεται ανεπαίσθητα - αρκετά όμως για να δημιουργείται πρόβλημα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παρατηρείται απόκλιση ανάμεσα στο φυσικό (ηλιακό) χρόνο και στο Διεθνή Ατομικό Χρόνο
(ΤΑΙ), που μετρούν τα ατομικά ρολόγια με ακρίβεια δισεκατομμυριοστού
του δευτερολέπτου. Έτσι, περιοδικά γίνεται μία διόρθωση στον Συγχρονισμένο Παγκόσμιο Χρόνο (UTC), που λέγεται επίσης «Zulu Time» και μετριέται από τα ατομικά ρολόγια.
Ο ατομικός χρόνος
υπολογίζεται από εκατοντάδες ατομικά ρολόγια σε όλο τον κόσμο, τα οποία
μετρούν τους παλμούς του ατόμου του χημικού στοιχείου καισίου, γεγονός
που επιτρέπει τον διαχωρισμό ενός δευτερολέπτου σε δέκα δισεκατομμύρια
μικρότερα τμήματα. Η ακρίβεια αυτή σημαίνει ότι, αντίθετα με τον ηλιακό
χρόνο, χάνεται μόλις ένα ατομικό δευτερόλεπτο κάθε 300 εκατ. χρόνια.
Η πρώτη διόρθωση έγινε το 1972 με την
προσθήκη ενός δευτερολέπτου, έτσι ώστε το έτος να έχει 86.401
δευτερόλεπτα. Μέχρι τότε, ο χρόνος μετριόταν όχι από τα ατομικά ρολόγια,
αλλά με βάση τον ηλιακό χρόνο (δηλαδή με βάση την αστρονομική σχέση
ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο) και ήταν γνωστός ως «Χρόνος Γκρίνουιτς»
(GMT), ο οποίος παραμένει ακόμα σε ισχύ ως χρόνος (Universal Time-UT1).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου